محققان میگویند حدود 5 درصد از بزرگسالان مبتلا به کووید19 ممکن است تغییرات طولانی مدت در حس بویایی یا چشایی پیدا کنند.
به گزارش بین تاک به نقل از گاردین، یک مطالعه نشان میدهد که میلیونها نفر در سراسر جهان ممکن است در نتیجه کووید19 مشکلات بویایی یا چشایی طولانیمدت داشته باشند و زنان بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
بر اساس تحقیقات منتشر شده در BMJ، حدود 5 درصد از بزرگسالان آلوده به ویروس کرونا ممکن است تغییرات طولانی مدت در حس بویایی یا چشایی خود پیدا کنند.
با توجه به بیش از 550 میلیون مورد تایید شده کووید19 تا به امروز، این بدان معناست که ممکن است برای 15 میلیون نفر در درازمدت کمبود بویایی پیش بیاید و برای 12 میلیون نفر (با همپوشانی هر دو مورد) حداقل تا شش ماه پس از ابتلا، مشکلات چشایی وجود داشته باشد.
تآثیر اختلال بویایی و چشایی بر کیفیت زندگی
تیم محققان بینالمللی میگویند با توجه به تأثیر مخربی که از دست دادن بویایی و چشایی میتواند بر کیفیت زندگی و رفاه داشته باشد، این امر تأثیر زیادی بر سلامت جهانی خواهد داشت. آنها می گویند از دست دادن یا تغییر حس بویایی یا چشایی می تواند منجر به “پریشانی شدید” شود.
کارشناسان میگویند اشکال در فعالیتهای روزانه مانند بوییدن قهوه و آزمایش طعم غذا میتواند از نظر احساسی ناراحتکننده باشد.
این مطالعه داده های 18 مطالعه شامل 3699 بیمار را بررسی کرد. محققان از مدل سازی برای تخمین تعداد افرادی که حداقل شش ماه پس از عفونت کووید19 دچار تغییر در حس چشایی یا بویایی شدند، استفاده کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که تخمین زده می شود 5.6٪ از بیماران حداقل به مدت شش ماه اختلال بویایی دارند و 4.4٪ هم حس چشایی آنها تغییر کرده است.
حس بویایی زنان کمتر بازیابی میشود
زنان نسبت به مردان کمتر حس بویایی و چشایی خود را بازیابی میکنند و بیمارانی که از دست دادن بویایی اولیه با شدت بیشتری باشد و آنهایی که گرفتگی بینی داشتند کمتر حس بویایی خود را بازیابی میکردند. یک بیمار زن به محققان گفت که هنوز 27 ماه پس از عفونت اولیه، حس بویایی خود را بازیابی نکرده است.
محققان می گویند در حالی که انتظار میرود اکثر بیماران حس بویایی یا چشایی خود را در سه ماه اول بازیابی کنند، “گروه عمده ای از بیماران ممکن است دچار اختلال عملکرد طولانی مدت شوند که نیاز به شناسایی به موقع، درمان شخصی و پیگیری طولانی مدت دارد.”
پروفسور دنی آلتمن، استاد ایمونولوژی در امپریال کالج لندن، درباره این تحقیق، گفت: این یک مطالعه قوی و مهم است که ما را بار دیگر متوجه مشکلات ذاتی در ترسیم مقیاس آسیب های طولانی مدت می کند.
انتهای پیام/