تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حسگرهای چربی در روده‌ها مغز را تحریک کرده و میل به غذاهای چرب را در افراد بیشتر می‌کند.
به گزارش مجله اینترنتی بین تاک به نقل از ساینس دیلی، یک فردی که رژیم دارد ممکن است وسوسه شود تا غذاهای چرب و لذیذ بخورد. اما تحقیقات جدید که منبع اشتهای ما را بررسی می کند، ارتباط کاملاً جدیدی را بین روده و مغز کشف کرده است که میل ما به چربی را تحریک می کند.
در مؤسسه زاکرمن کلمبیا، دانشمندانی که روی موش‌ها مطالعه می‌کردند دریافتند که چربی وارد شده به روده سیگنالی را تحریک می‌کند. این سیگنال که در طول اعصاب به مغز هدایت می شود، میل به غذاهای چرب را تحریک می کند. این مطالعه جدید که در 7 سپتامبر 2022 در نیچر منتشر شد، احتمال تداخل در این ارتباط روده و مغز را برای کمک به جلوگیری از انتخاب های ناسالم و رسیدگی به بحران رو به رشد سلامت جهانی ناشی از پرخوری افزایش می دهد.
منگتونگ لی، محقق فوق دکتری در آزمایشگاه موسسه زاکرمن، در این باره گفت: «ما در زمان‌های بی‌سابقه‌ای زندگی می‌کنیم که در آن مصرف بیش از حد چربی‌ها و قندها باعث اپیدمی چاقی و اختلالات متابولیک می‌شود. اگر بخواهیم میل سیری ناپذیر خود به چربی را کنترل کنیم، علم به ما نشان می دهد که مجرای کلیدی این هوس ها ارتباط بین روده و مغز است.»
این دیدگاه جدید در ادامۀ کار قبلی آزمایشگاه Zuker در مورد شکر و انتخاب های غذایی و سلامتی آغاز شد. محققان دریافتند که گلوکز یک مدار خاص روده-مغزی را فعال می کند که در حضور قند روده با مغز ارتباط برقرار می کند. در مقابل، شیرین کننده های مصنوعی بدون کالری این اثر را ندارند و احتمالاً توضیح می دهند که چرا نوشابه های رژیمی می توانند احساس نارضایتی را در ما ایجاد کنند.
تحریک مغز
دکتر زوکر که استاد بیوشیمی و بیوفیزیک مولکولی و علوم اعصاب در کالج Vagelos کلمبیا است، می‌گوید: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که زبان به مغز ما می‌گوید چه چیزهایی را دوست داریم، مانند چیزهایی که طعم شیرین، شور یا چرب دارند. اما روده به مغز ما می گوید که ما چه می خواهیم و به چه چیزی نیاز داریم.
دکتر منگتونگ لی در این تحقیق می‌خواست بررسی کند که موش‌ها چگونه به چربی‌های غذایی واکنش نشان می‌دهند. لیپیدها و اسیدهای چرب که هر حیوانی باید برای تامین بلوک‌های سازنده زندگی مصرف کند. او به موش‌ها بطری‌های آب حاوی چربی‌های محلول، از جمله بخشی از روغن سویا، و بطری‌های آب حاوی مواد شیرینی که روی روده تأثیر نمی‌گذارند، پیشنهاد داد. جوندگان در طی چند روز تمایل زیادی به آب چرب پیدا کردند. آنها حتی زمانی که دانشمندان موش ها را به صورت ژنتیکی اصلاح کردند تا توانایی حیوانات برای چشیدن طعم چربی با استفاده از زبان را از بین ببرند، این ترجیح را ایجاد کردند.
دکتر زوکر می‌گوید: «اگرچه حیوانات نمی‌توانستند طعم چربی را بچشند، با این حال آنها را به مصرف آن سوق دادند.» محققان استدلال کردند که چربی باید مدارهای مغزی خاصی را فعال کند که واکنش رفتاری حیوانات به چربی را هدایت می کند. برای جستجوی آن مدار، دکتر لی فعالیت مغز موش ها را در حالی که به حیوانات چربی می داد اندازه گیری کرد. نورون‌ها در یک ناحیه خاص از ساقه مغز، هسته دمی مجرای انفرادی (cNST)، بالا آمدند.
یافته های جدید
این جالب بود زیرا cNST در کشف قبلی آزمایشگاه در مورد پایه عصبی ترجیح قند نیز دخیل بود. دکتر لی سپس خطوط ارتباطی را پیدا کرد که پیام را به cNST می رساند. نورون‌های عصب واگ، که روده را به مغز متصل می‌کند، زمانی که موش‌ها در روده‌هایشان چربی داشتند، فعالیت‌هایی را انجام دادند. دکتر لی پس از شناسایی ماشین‌آلات بیولوژیکی که در زمینه ترجیح موش برای چربی وجود دارد، نگاهی دقیق به خود روده انداخت؛ به‌ویژه سلول‌های اندوتلیال که روده‌ها را پوشانده‌اند. او دو گروه از سلول ها را پیدا کرد که در پاسخ به چربی، سیگنال‌هایی را به نورون های واگ ارسال می کردند.
دکتر لی می‌گوید: یک گروه از سلول ها به عنوان یک حسگر کلی از مواد مغذی ضروری عمل می کنند و نه تنها به چربی، بلکه به قندها و اسیدهای آمینه نیز پاسخ می دهند. گروه دیگر فقط به چربی پاسخ می دهند و به طور بالقوه به مغز کمک می کنند که چربی ها را از سایر مواد موجود در روده تشخیص دهد.
دکتر لی سپس با مسدود کردن فعالیت این سلول ها با استفاده از دارو، یک گام مهم برداشت. خاموش کردن سیگنال دهی از هر یک از گروه های سلولی مانع از واکنش نورون های واگ به چربی در روده می شود. او سپس از تکنیک های ژنتیکی برای غیرفعال کردن خود نورون های واگ یا نورون های cNST استفاده کرد. در هر دو مورد، موش اشتهای خود را برای چربی از دست داد.
هشدار مصرف بالای چربی
دکتر لی گفت: «این مداخلات تأیید کرد که هر یک از این مراحل بیولوژیکی از روده تا مغز برای پاسخ حیوان به چربی حیاتی است. این آزمایش‌ها همچنین استراتژی‌های جدیدی را برای تغییر پاسخ مغز به چربی و احتمالاً رفتار نسبت به غذا ارائه می‌کنند.» مخاطرات بالا هستند، نرخ چاقی از سال 1980 در سراسر جهان تقریباً دو برابر شده است. امروزه نزدیک به نیم میلیارد نفر از دیابت رنج می برند.
دکتر زوکر می گوید: «مصرف بیش از حد غذاهای ارزان و بسیار فرآوری شده غنی از قند و چربی، تأثیر مخربی بر سلامت انسان، به ویژه در میان افراد کم درآمد و در جوامع رنگین پوست دارد. هر چه بهتر بفهمیم که چگونه این غذاها ماشین آلات بیولوژیکی زیربنایی طعم و محور روده-مغز را ربوده‌اند، فرصت بیشتری برای جبران داریم.
اسکات استرنسون، استاد علوم اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا، که در تحقیق جدید شرکت نداشت، پتانسیل آن را برای بهبود سلامت انسان برجسته کرد. دکتر استرنسون که کارش بر چگونگی کنترل اشتها توسط مغز تمرکز دارد، گفت: این مطالعۀ هیجان انگیز بینشی در مورد مولکول ها و سلول هایی ارائه می دهد که حیوانات را وادار به تمایل به چربی می کنند. توانایی محققان برای کنترل این میل ممکن است در نهایت منجر به درمان هایی شود که ممکن است با کاهش مصرف غذاهای چرب با کالری بالا به مبارزه با چاقی کمک کند.
انتهای پیام/
